difficilis
Latín
| difficilis | |
| clásico (AFI) | [dɪfˈfɪ.kɪ.lɪs] ⓘ |
| rima | i.ki.lis |
Etimología
Del prefijo dis- y facilis ("fácil"), y este de faciō, -ere ("hacer").
Adjetivo
| Comparación | |
| Comparativo: | difficilior |
| Superlativo: | difficillimus |
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | difficilis | difficile | difficilēs | difficilia |
| Vocativo | difficilis | difficile | difficilēs | difficilia |
| Acusativo | difficilem | difficile | difficilēs difficilīs |
difficilia |
| Genitivo | difficilis | difficilis | difficilium | difficilium |
| Dativo | difficilī | difficilī | difficilibus | difficilibus |
| Ablativo | difficilī | difficilī | difficilibus | difficilibus |
- 1
- Difícil, dificultoso, arduo.[1]
- Antónimo: facilis
- 2
- Dicho de personas: difícil, intratable, inflexible, obstinado.[1]
- 3
- Dich de animales: difícil de tratar, intratable.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.