dona
Español
| dona | |
| pronunciación (AFI) | [ˈdo.na] |
| silabación | do-na |
| acentuación | llana |
Forma verbal
- 1
- Tercera persona del singular (ella, él, ello; usted, 2.ª persona) del presente de indicativo de donar.
- 2
- Segunda persona del singular (tú) del imperativo afirmativo de donar.
Sustantivo femenino
| Singular | Plural |
|---|---|
| dona | donas |
- 3
- Dícese del dónut, pieza de bollería de forma toroidal cubierta de un glaseado.
Catalán
| dona | |
| central (AFI) | [ˈdo.nə] |
| valenciano (AFI) | [ˈdo.na] |
| baleárico (AFI) | [ˈdo.nə] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | o.nə |
Gaélico escocés
| dona | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología
Del irlandés antiguo dona ("desafortunado").
Irlandés antiguo
| dona | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
Latín
| dōna | |
| clásico (AFI) | [ˈdoː.na] |
| rima | o.na |
Forma sustantiva
- 1
- Forma del nominativo, vocativo y acusativo plural de dōnum.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.