diluceo
Latín
| dīlūceō | |
| clásico (AFI) | [diːˈluː.kɛ.oː] |
| rima | u.ke.o |
Verbo intransitivo
presente activo dīlūceō, presente infinitivo dīlūcēre (sin raíces del perfecto ni del supino).
Conjugación
Flexión de dīlūceōsegunda conjugación, perfecto con s, sin raíz del supino, intransitivo
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | dīlūceō | dīlūcēs | dīlūcet | dīlūcēmus | dīlūcētis | dīlūcent |
| imperfecto | dīlūcēbam | dīlūcēbās | dīlūcēbat | dīlūcēbāmus | dīlūcēbātis | dīlūcēbant | |
| futuro | dīlūcēbō | dīlūcēbis | dīlūcēbit | dīlūcēbimus | dīlūcēbitis | dīlūcēbunt | |
| perfecto | dīlūxī | dīlūxistī | dīlūxit | dīlūximus | dīlūxistis | dīlūxērunt, dīlūxēre | |
| pluscuamperfecto | dīlūxeram | dīlūxerās | dīlūxerat | dīlūxerāmus | dīlūxerātis | dīlūxerant | |
| futuro perfecto | dīlūxerō | dīlūxeris | dīlūxerit | dīlūxerimus | dīlūxeritis | dīlūxerint | |
| pasivo | presente | — | — | dīlūcētur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | dīlūcēbātur | — | — | — | |
| futuro | — | — | dīlūcēbitur | — | — | — | |
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | dīlūceam | dīlūceās | dīlūceat | dīlūceāmus | dīlūceātis | dīlūceant |
| imperfecto | dīlūcērem | dīlūcērēs | dīlūcēret | dīlūcērēmus | dīlūcērētis | dīlūcērent | |
| perfecto | dīlūxerim | dīlūxerīs | dīlūxerit | dīlūxerīmus | dīlūxerītis | dīlūxerint | |
| pluscuamperfecto | dīlūxissem | dīlūxissēs | dīlūxisset | dīlūxissēmus | dīlūxissētis | dīlūxissent | |
| pasivo | presente | — | — | dīlūceātur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | dīlūcērētur | — | — | — | |
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | dīlūcē | dīlūcētō | dīlūcētō | — | — | — | |
| plural | dīlūcēte | dīlūcētōte | dīlūcentō | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | dīlūcēre | dīlūxisse | — | — | — | — | |
| participios | dīlūcēns (dīlūcentis) |
— | — | — | — | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| dīlūcendum | dīlūcendī | dīlūcendō | dīlūcendum* | — | — | ||
| * Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. | |||||||
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.