consultum
Latín
Sustantivo neutro
2.ª declinación (-um) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | cōnsultum | cōnsulta |
Vocativo | cōnsultum | cōnsulta |
Acusativo | cōnsultum | cōnsulta |
Genitivo | cōnsultī | cōnsultōrum |
Dativo | cōnsultō | cōnsultīs |
Ablativo | cōnsultō | cōnsultīs |
- 1
- Decisión de actuar en cierta manera, resolución, deliberación, plan, medida (adoptada), decreto, etc.[1]
Locuciones
Etimología 2
cōnsultum | |
clásico (AFI) | [kɔnˈsʊl.tũː] [kõːˈsʊl.tũː] |
rima | ul.tum |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.