consultum
Latín
Sustantivo neutro
2.ª declinación (-um) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | cōnsultum | cōnsulta |
| Vocativo | cōnsultum | cōnsulta |
| Acusativo | cōnsultum | cōnsulta |
| Genitivo | cōnsultī | cōnsultōrum |
| Dativo | cōnsultō | cōnsultīs |
| Ablativo | cōnsultō | cōnsultīs |
- 1
- Decisión de actuar en cierta manera, resolución, deliberación, plan, medida (adoptada), decreto, etc.[1]
Locuciones
Etimología 2
| cōnsultum | |
| clásico (AFI) | [kɔnˈsʊl.tũː] [kõːˈsʊl.tũː] |
| rima | ul.tum |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.