audax
Latín
| audāx | |
| clásico (AFI) | [ˈaʊ̯.daːks] |
| rima | au̯.daks |
Etimología
De audeō, -ēre ("desear"; "osar") y el sufijo āx.[1]
Adjetivo
| Comparación | |
| Comparativo: | audācior |
| Superlativo: | audācissimus |
3.ª declinación (de una terminación) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | audāx | audāx | audācēs | audācia |
| Vocativo | audāx | audāx | audācēs | audācia |
| Acusativo | audācem | audāx | audācēs audācīs |
audācia |
| Genitivo | audācis | audācis | audācium | audācium |
| Dativo | audācī | audācī | audācibus | audācibus |
| Ablativo | audacī | audacī | audācibus | audācibus |
- 1
- Audaz, intrépido, valiente, confiado.
- Uso: en sentido positivo, aunque a veces la diferencia entre positivo y negativo (ver 2) es difusa.[1]
- 2
- Audaz, temerario, imprudente, presuntuoso, desconsiderado.
- Uso: en sentido negativo.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.