audacior
Latín
| audācior | |
| clásico (AFI) | [aʊˈdaː.kɪ.ɔr] |
| rima | a.ki.or |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | audācior | audācius | audāciōrēs | audāciōra |
| Vocativo | audācior | audācius | audāciōrēs | audāciōra |
| Acusativo | audāciōrem | audācius | audāciōrēs | audāciōra |
| Genitivo | audāciōris | audāciōris | audāciōrum | audāciōrum |
| Dativo | audāciōrī | audāciōrī | audāciōribus | audāciōribus |
| Ablativo | audāciōre | audāciōre | audāciōribus | audāciōribus |
- 1
- Comparativo de audāx.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.