audacior
Latín
audācior | |
clásico (AFI) | [aʊˈdaː.kɪ.ɔr] |
rima | a.ki.or |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius) | ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | audācior | audācius | audāciōrēs | audāciōra |
Vocativo | audācior | audācius | audāciōrēs | audāciōra |
Acusativo | audāciōrem | audācius | audāciōrēs | audāciōra |
Genitivo | audāciōris | audāciōris | audāciōrum | audāciōrum |
Dativo | audāciōrī | audāciōrī | audāciōribus | audāciōribus |
Ablativo | audāciōre | audāciōre | audāciōribus | audāciōribus |
- 1
- Comparativo de audāx.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.