atiforrarse
Español
| atiforrarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.ti.foˈraɾ.se] |
| silabación | a-ti-fo-rrar-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | pentasílaba |
| rima | aɾ.se |

[1]
Etimología
Alteración fonética de atiborrarse.
Verbo pronominal
- 1
- Comer y beber hasta tener el estómago lleno en exceso.[2]
- Ámbito: Honduras, Nicaragua.
- Uso: coloquial.
- Sinónimos: ahitarse, apiparse, apiporrarse, atiborrarse, atracarse, embucharse, empacharse, empiparse, hartarse.
- Relacionados: empalagarse, indigestarse, llenarse, pipón, saciarse.
- Antónimos: desempacharse, moderarse.
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | atiforrarse | haberse atiforrado | ||||
| Gerundio | atiforrándose (o atiforrando) | habiéndose atiforrado | ||||
| Participio | atiforrado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me atiforro | te atiforrastú te atiforrásvos | se atiforra | nos atiforramos | os atiforráis | se atiforran |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me atiforraba | te atiforrabas | se atiforraba | nos atiforrábamos | os atiforrabais | se atiforraban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me atiforré | te atiforraste | se atiforró | nos atiforramos | os atiforrasteis | se atiforraron |
| Futuro | me atiforraré | te atiforrarás | se atiforrará | nos atiforraremos | os atiforraréis | se atiforrarán |
| Condicional o Pospretérito | me atiforraría | te atiforrarías | se atiforraría | nos atiforraríamos | os atiforraríais | se atiforrarían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he atiforrado | te has atiforrado | se ha atiforrado | nos hemos atiforrado | os habéis atiforrado | se han atiforrado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había atiforrado | te habías atiforrado | se había atiforrado | nos habíamos atiforrado | os habíais atiforrado | se habían atiforrado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube atiforrado | te hubiste atiforrado | se hubo atiforrado | nos hubimos atiforrado | os hubisteis atiforrado | se hubieron atiforrado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré atiforrado | te habrás atiforrado | se habrá atiforrado | nos habremos atiforrado | os habréis atiforrado | se habrán atiforrado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría atiforrado | te habrías atiforrado | se habría atiforrado | nos habríamos atiforrado | os habríais atiforrado | se habrían atiforrado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me atiforre | te atiforrestú te atiforrésvos2 | se atiforre | nos atiforremos | os atiforréis | se atiforren |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me atiforrara | te atiforraras | se atiforrara | nos atiforráramos | os atiforrarais | se atiforraran |
| me atiforrase | te atiforrases | se atiforrase | nos atiforrásemos | os atiforraseis | se atiforrasen | |
| Futuro (en desuso) | me atiforrare | te atiforrares | se atiforrare | nos atiforráremos | os atiforrareis | se atiforraren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya atiforrado | te hayastú atiforrado te hayásvos2 atiforrado | se haya atiforrado | nos hayamos atiforrado | os hayáis atiforrado | se hayan atiforrado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera atiforrado | te hubieras atiforrado | se hubiera atiforrado | nos hubiéramos atiforrado | os hubierais atiforrado | se hubieran atiforrado |
| me hubiese atiforrado | te hubieses atiforrado | se hubiese atiforrado | nos hubiésemos atiforrado | os hubieseis atiforrado | se hubiesen atiforrado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere atiforrado | te hubieres atiforrado | se hubiere atiforrado | nos hubiéremos atiforrado | os hubiereis atiforrado | se hubieren atiforrado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | atifórratetú atiforratevos |
atifórrese | atiforrémonos | atiforraos | atifórrense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
- «atiforrarse », Diccionario de americanismos. (2010) Asociación de Academias de la Lengua Española.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.