argentaria
Latín
| argentāria | |
| clásico (AFI) | [ar.ɡɛnˈtaː.rɪ.a] |
| rima | a.ri.a |
Sustantivo femenino
1.ª declinación | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | argentāria | argentāriae |
| Vocativo | argentāria | argentāriae |
| Acusativo | argentāriam | argentāriās |
| Genitivo | argentāriae | argentāriārum |
| Dativo | argentāriae | argentāriīs |
| Ablativo | argentāriā | argentāriīs |
argentāria
- 1
- Forma del nominativo y vocativo femenino singular de argentārius.
- 2
- Forma del nominativo, vocativo y acusativo neutro plural de argentārius.
argentāriā
| argentāriā | |
| clásico (AFI) | [ar.ɡɛnˈtaː.rɪ.aː] |
| rima | a.ri.a |
- 3
- Forma del ablativo femenino singular de argentārius.
Forma sustantiva neutra
| argentāria | |
| clásico (AFI) | [ar.ɡɛnˈtaː.rɪ.a] |
| rima | a.ri.a |
- 1
- Forma del nominativo, vocativo y acusativo plural de argentārium.
Portugués
| argentaria | |
| brasilero (AFI) | [aɦ.ʒẽ.taˈɾi.ɐ] |
| carioca (AFI) | [aʁ.ʒẽ.taˈɾi.ɐ] |
| paulista (AFI) | [aɾ.ʒẽ.taˈɾi.ɐ] |
| gaúcho (AFI) | [aɻ.ʒẽ.taˈɾi.a] |
| europeo (AFI) | [ɐɾ.ʒẽ.tɐˈɾi.ɐ] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | pentasílaba |
| rima | i.ɐ |
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular (eu) del con de indicativo de argentar.
- 2
- Tercera persona del singular (ela, ele, você) del con de indicativo de argentar.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press, p. 166
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.