unicus
Latín
    
| unicus | |
| clásico (AFI) | [ˈʊnɪkʊs̠] | 
| eclesiástico (AFI) | [ˈuːnikus] | 
| rima | u.ni.kus | 
Etimología
    
De unus y el sufijo -icus.
Adjetivo
    
| 1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | unicus | unica | unicum | unicī | unicae | unica | 
| Vocativo | unice | unica | unicum | unicī | unicae | unica | 
| Acusativo | unicum | unicam | unicum | unicōs | unicās | unica | 
| Genitivo | unicī | unicae | unicī | unicōrum | unicārum | unicōrum | 
| Dativo | unicō | unicae | unicō | unicīs | unicīs | unicīs | 
| Ablativo | unicō | unicā | unicō | unicīs | unicīs | unicīs | 
- 1
- Único, inigualable.
- 2
- Solo, solitario.
Referemcias y notas
    
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.