ullus
Latín
ūllus | |
clásico (AFI) | [ˈuːl.lʊs] |
rima | ul.lus |
Adjetivo pronominal indefinido
Declinación pronominal (similar a la 1. y 2.) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | ūllus1 | ūlla | ūllum | ūllī | ūllae | ūlla |
Acusativo | ūllum | ūllam | ūllum | ūllōs | ūllās | ūlla |
Genitivo | ūllīus | ūllōrum | ūllārum | ūllōrum | ||
Dativo | ūllī | ūllīs | ||||
Ablativo | ūllō | ūllā | ūllō | ūllīs | ||
1 pero quisquam cuando se denomina a un hombre (una persona masculina) en singular, ej.: quisquam civis - "algún ciudadano".[2] |
Pronombre indefinido
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 642. ISBN 978-90-04-16797-1
- H. Rubenbauer, J.B. Hofmann, R. Heine (1995) Lateinische Grammatik. Bamberg: C. C. Buchners Verlag, p. 57. ISBN 3-7661-5627-6
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.