tuli
Finés
| tuli | |
| pronunciación (AFI) | /ˈtu.li/ |
| silabación | tu-li |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | uli |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | tuli | tulet |
| Genitivo | tulen | tulien |
| Partitivo | tulta | tulia |
| Acusativo | tuli | tulet |
| Acusativo 2 | tulen | |
| Inesivo | tulessa | tulissa |
| Elativo | tulesta | tulista |
| Ilativo | tuleen | tuliin |
| Adesivo | tulella | tulilla |
| Ablativo | tulelta | tulilta |
| Alativo | tulelle | tulille |
| Esivo | tulena | tulina |
| Traslativo | tuleksi | tuliksi |
| Abesivo | tuletta | tulitta |
| Instructivo | tulin | |
| Comitativo | tuline (+ sufijo posesivo) |
- 1
- Fuego.
Derivados
- Adjetivos
- tulinen
- Verbos
- tulistua, tulittaa
- Compuestas
- tulipalo, tulisija, tulitauko, tulitikku
Latín
| tulī | |
| clásico (AFI) | [ˈtʊ.liː] |
| rima | u.li |
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular del perfecto activo de indicativo de ferō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.