testamentum
Latín
| testamentum | |
| clásico (AFI) | [t̪ɛs̠t̪äˈmɛn̪t̪ʊ̃ˑ] |
| eclesiástico (AFI) | [t̪est̪äˈmɛn̪t̪um] |
| rima | en.tum |
Etimología
De testari y el sufijo -mentum.
Sustantivo masculino
2.ª declinación (-um) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | testamentum | testamenta |
| Vocativo | testamentum | testamenta |
| Acusativo | testamentum | testamenta |
| Genitivo | testamentī | testamentōrum |
| Dativo | testamentō | testamentīs |
| Ablativo | testamentō | testamentīs |
- 1
- Voluntad, deseo.
- 2
- Testamento.
- 3 Religión
- Antiguo y Nuevo Testamento.
|
Véase también
Wikipedia en latín tiene un artículo sobre testamentum.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.