septimanus
Latín
septimānus | |
clásico (AFI) | [sɛp.tɪˈmaː.nʊs] |
rima | i.ma.nus |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | septimānus | septimāna | septimānum | septimānī | septimānae | septimāna |
Vocativo | septimāne | septimāna | septimānum | septimānī | septimānae | septimāna |
Acusativo | septimānum | septimānam | septimānum | septimānōs | septimānās | septimāna |
Genitivo | septimānī | septimānae | septimānī | septimānōrum | septimānārum | septimānōrum |
Dativo | septimānō | septimānae | septimānō | septimānīs | septimānīs | septimānīs |
Ablativo | septimānō | septimānā | septimānō | septimānīs | septimānīs | septimānīs |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.