salutatio
Latín
salūtātiō | |
clásico (AFI) | [s̠äɫ̪ʊˈt̪ät̪iɔ] |
eclesiástico (AFI) | [säluˈt̪ät̪ː͡s̪io] |
rima | a.ti.o |
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | salūtātiō | salūtātiōnēs |
Vocativo | salūtātiō | salūtātiōnēs |
Acusativo | salūtātiōnem | salūtātiōnēs |
Genitivo | salūtātiōnis | salūtātiōnum |
Dativo | salūtātiōnī | salūtātiōnibus |
Ablativo | salūtātiōne | salūtātiōnibus |
- 1
- Saludo (saludación, salutación).
- 2
- Visitación ceremonial.
- Hiperónimo: vīsitātiō.
Interjección
- 3
- De nada, mucho gusto, no hay de qué.
- Sinónimos: libenter, nihil est, precamini, precare.
Información adicional
|
|
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.