rannañ
Bretón
| rannañ | |
| pronunciación (AFI) | /ˈrã.nːã/ |
| variantes | ranniñ |
Etimología
Del bretón medio rannaff.[1]
Conjugación
| Formas no personales | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Infinitivo | rannañ | |||||||
| Participio presente |
o rannañ | |||||||
| Participio pasado | rannet | |||||||
| Formas personales | ||||||||
| número | singular | plural | pasiva | |||||
| persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
| Modo indicativo | ||||||||
| Presente | rannan | rannez | rann | rann | rannomp | rannit | rannont | ranner |
| Pretérito imperfecto | rannen | rannes | ranne | ranne | rannemp | rannec'h | rannent | ranned |
| Pretérito perfecto | rannis | rannjout | rannas | rannas | rannjomp | rannjoc'h | rannjont | rannjod |
| Futuro | rannin | ranni | ranno | ranno | rannimp | rannot | rannint | rannor |
| Modo condicional | ||||||||
| Presente | rannfen | rannfes | rannfe | rannfe | rannfemp | rannfec'h | rannfent | rannfed |
| Pretérito | rannjen | rannjes | rannje | rannje | rannjemp | rannjec'h | rannjent | rannjed |
| Modo imperativo | ||||||||
| Presente | rann | rannet | rannet | rannomp | rannit | rannent | ||
| Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo | ||||||||
Referencias y notas
- Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.