rann
Irlandés
rann | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
Del irlandés antiguo rann.
Sustantivo masculino
flexión indefinida | ||
---|---|---|
Caso | Singular | Plural |
Nominativo | rann | rainn |
Vocativo | a rainn | a ranna |
Genitivo | rainn | rann |
Dativo | rann | rainn |
flexión definida | ||
Nominativo | an rann | na rainn |
Genitivo | an rainn | na rann |
Dativo | leis an rann don rann |
leis na rainn |
Sustantivo masculino
flexión indefinida | ||
---|---|---|
Caso | Singular | Plural |
Nominativo | rann | rannta |
Vocativo | a rainn | a rannta |
Genitivo | rainn | rannta |
Dativo | rann | rannta |
flexión definida | ||
Nominativo | an rann | na rannta |
Genitivo | an rainn | na rannta |
Dativo | leis an rann don rann |
leis na rannta |
- 4 Matemática
- Partición.
Derivados
Forma sustantiva
- 1
- Forma del genitivo plural de roinn.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.