rann
Irlandés
| rann | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
Del irlandés antiguo rann.
Sustantivo masculino
| flexión indefinida | ||
|---|---|---|
| Caso | Singular | Plural |
| Nominativo | rann | rainn |
| Vocativo | a rainn | a ranna |
| Genitivo | rainn | rann |
| Dativo | rann | rainn |
| flexión definida | ||
| Nominativo | an rann | na rainn |
| Genitivo | an rainn | na rann |
| Dativo | leis an rann don rann |
leis na rainn |
Sustantivo masculino
| flexión indefinida | ||
|---|---|---|
| Caso | Singular | Plural |
| Nominativo | rann | rannta |
| Vocativo | a rainn | a rannta |
| Genitivo | rainn | rannta |
| Dativo | rann | rannta |
| flexión definida | ||
| Nominativo | an rann | na rannta |
| Genitivo | an rainn | na rannta |
| Dativo | leis an rann don rann |
leis na rannta |
- 4 Matemática
- Partición.
Derivados
Forma sustantiva
- 1
- Forma del genitivo plural de roinn.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.