potus
Latín
pōtus | |
clásico (AFI) | [ˈpoː.tʊs] |
variantes | pōtātus |
rima | o.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | pōtus | pōta | pōtum | pōtī | pōtae | pōta |
Vocativo | pōte | pōta | pōtum | pōtī | pōtae | pōta |
Acusativo | pōtum | pōtam | pōtum | pōtōs | pōtās | pōta |
Genitivo | pōtī | pōtae | pōtī | pōtōrum | pōtārum | pōtōrum |
Dativo | pōtō | pōtae | pōtō | pōtīs | pōtīs | pōtīs |
Ablativo | pōtō | pōtā | pōtō | pōtīs | pōtīs | pōtīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de pōtō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.