płomień
Polaco
| płomień | |
| pronunciación (AFI) | /ˈpwɔ̃mʲjɛ̇̃ɲ/ ⓘ |
| silabación | pło-mień |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | ɔ̃mʲjɛ̇̃ɲ |
Etimología
Del protoeslavo *polmy.
Sustantivo masculino
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo (Mianownik) |
płomień | płomienie |
| Genitivo (Dopełniacz) |
płomienia | płomieni |
| Dativo (Celownik) |
płomieniowi | płomieniom |
| Acusativo (Biernik) |
płomień | płomienie |
| Instrumental (Narzędnik) |
płomieniem | płomieniami |
| Locativo (Miejscownik) |
płomieniu | płomienach |
| Vocativo (Wołacz) |
płomieniu | płomienie |
- 1
- Llama.
Derivados
- Verbos: płonąć.
- Adjetivos: płomienisty, płomienny.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.