narrabilis
Latín
| narrābilis | |
| clásico (AFI) | [narˈraː.bɪ.lɪs] |
| rima | a.bi.lis |
Etimología
De narrō, -āre ("narrar") y el sufijo -bilis.
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | narrābilis | narrābile | narrābilēs | narrābilia |
| Vocativo | narrābilis | narrābile | narrābilēs | narrābilia |
| Acusativo | narrābilem | narrābile | narrābilēs narrābilīs |
narrābilia |
| Genitivo | narrābilis | narrābilis | narrābilium | narrābilium |
| Dativo | narrābilī | narrābilī | narrābilibus | narrābilibus |
| Ablativo | narrābilī | narrābilī | narrābilibus | narrābilibus |
- 1
- Narrable.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.