marrazo
Español
| marrazo | |
| seseante (AFI) | [maˈra.so] |
| no seseante (AFI) | [maˈra.θo] |
| silabación | ma-rra-zo |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | a.so |
Sustantivo masculino
| Singular | Plural |
|---|---|
| marrazo | marrazos |
Traducciones
|
|
Vasco
| marrazo | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | marrazo | marrazoa | marrazoak |
| Ergativo | marrazok | marrazoak | marrazoek |
| Dativo | marrazori | marrazoari | marrazoei |
| Genitivo | marrazoren | marrazoaren | marrazoen |
| Comitativo | marrazorekin | marrazoarekin | marrazoekin |
| Benefactivo | marrazorentzat | marrazoarentzat | marrazoentzat |
| Instrumental | marrazoz | marrazoaz | marrazoez |
| Inesivo | marrazorengan | marrazoarengan | marrazoengan |
| Adlativo | marrazorengana | marrazoarengana | marrazoengana |
| Adl. extremo | marrazorenganaino | marrazoarenganaino | marrazoenganaino |
| Ac. adlativo | marrazorenganantz | marrazoarenganantz | marrazoenganantz |
| Adverbial | marrazorenganako | marrazoarenganako | marrazoenganako |
| Ablativo | marrazorengandik | marrazoarengandik | marrazoengandik |
| Partitivo | marrazorik | - | - |
| Prolativo | marrazotzat | - | - |
- 1 Peces
- (superorden Selachimorpha) Tiburón
Referencias y notas
- VV. AA. (1914). «marrazo», en Real Academia Española: Diccionario de la lengua castellana, decimocuarta edición, Madrid: Sucesores de Hernando, pág. 657. Consultado el 05 de septiembre de 2012.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.