marrazo
Español
marrazo | |
seseante (AFI) | [maˈra.so] |
no seseante (AFI) | [maˈra.θo] |
silabación | ma-rra-zo |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | a.so |
Sustantivo masculino
Singular | Plural |
---|---|
marrazo | marrazos |
Traducciones
|
Vasco
marrazo | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo
Indefinido | Singular | Plural | |
---|---|---|---|
Absolutivo | marrazo | marrazoa | marrazoak |
Ergativo | marrazok | marrazoak | marrazoek |
Dativo | marrazori | marrazoari | marrazoei |
Genitivo | marrazoren | marrazoaren | marrazoen |
Comitativo | marrazorekin | marrazoarekin | marrazoekin |
Benefactivo | marrazorentzat | marrazoarentzat | marrazoentzat |
Instrumental | marrazoz | marrazoaz | marrazoez |
Inesivo | marrazorengan | marrazoarengan | marrazoengan |
Adlativo | marrazorengana | marrazoarengana | marrazoengana |
Adl. extremo | marrazorenganaino | marrazoarenganaino | marrazoenganaino |
Ac. adlativo | marrazorenganantz | marrazoarenganantz | marrazoenganantz |
Adverbial | marrazorenganako | marrazoarenganako | marrazoenganako |
Ablativo | marrazorengandik | marrazoarengandik | marrazoengandik |
Partitivo | marrazorik | - | - |
Prolativo | marrazotzat | - | - |
- 1 Peces
- (superorden Selachimorpha) Tiburón
Referencias y notas
- VV. AA. (1914). «marrazo», en Real Academia Española: Diccionario de la lengua castellana, decimocuarta edición, Madrid: Sucesores de Hernando, pág. 657. Consultado el 05 de septiembre de 2012.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.