locuples
Latín
| locuplēs | |
| clásico (AFI) | [lɔˈkʊp.leːs] [ˈlɔ.kʊ.pleːs] |
| rima | o.ku.ples |
Adjetivo
3.ª declinación (de una terminación) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | locuplēs | locuplēs | locuplētēs | locuplētia |
| Vocativo | locuplēs | locuplēs | locuplētēs | locuplētia |
| Acusativo | locuplētem | locuplēs | locuplētēs locuplētīs |
locuplētia |
| Genitivo | locuplētis | locuplētis | locuplētium | locuplētium |
| Dativo | locuplētī | locuplētī | locuplētibus | locuplētibus |
| Ablativo | locupletī | locupletī | locuplētibus | locuplētibus |
- 2
- Fecundo, productivo, fértil.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.