laborator

Latín
labōrātor | |
clásico (AFI) | [ɫ̪äˈbɔrät̪ɔr] |
eclesiástico (AFI) | [läˈbɔːrät̪or] |
rima | o.ra.tor |
Sustantivo masculino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | labōrātor | labōrātōrēs |
Vocativo | labōrātor | labōrātōrēs |
Acusativo | labōrātōrem | labōrātōrēs |
Genitivo | labōrātōris | labōrātōrum |
Dativo | labōrātōrī | labōrātōribus |
Ablativo | labōrātōre | labōrātōribus |
- 1
- Arador.
- Ámbito: medieval.
- Sinónimos: arator, bubulcus.
Rumano
laboratór | |
pronunciación (AFI) | [la.bo.ra'tor] |
grafías alternativas | лаборатор |
variantes | laboratoriu |
Etimología
Del alemán Laboratorium ("laboratorio") y del francés laboratoire ("laboratorio").[1]
Sustantivo neutro
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
un laborator | niște laboratoare |
Genitivo– Dativo |
unui laborator | unor laboratoare |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
laboratorul | laboratoarele |
Genitivo– Dativo |
laboratorului | laboratoarelor |
Vocativo | Singular | Plural |
laboratorule laboratore |
laboratoarelor |
- 1
- Laboratorio.
- Hipónimos: autolaborator, minilaborator.
Referencias y notas
- «laborator». En: DEX online.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.