karen
Español
| karen | |
| pronunciación (AFI) | [ˈka.ɾen] |
| silabación | ka-ren |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | a.ɾen |
Etimología
Incierta.
Sustantivo femenino
| Singular | Plural |
|---|---|
| karen | karens |
- 1
- Mujer irritable que cree tener el derecho a exigir más de lo que es apropiado o necesario.
- Uso: despectivo
- Ámbito: Latinoamérica
Traducciones
|
|
Vasco
| karen | |
| pronunciación | falta agregar |
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | karen | karena | karenak |
| Ergativo | karenek | karenak | karenek |
| Dativo | kareni | karenari | karenei |
| Genitivo | karenen | karenaren | karenen |
| Comitativo | karenekin | karenarekin | karenekin |
| Benefactivo | karenentzat | karenarentzat | karenentzat |
| Causativo | karenengatik | karenarengatik | karenengatik |
| Instrumental | karenez | karenaz | karenez |
| Inesivo | karenetan | karenan | karenetan |
| Separativo | karenetako | kareneko | karenetako |
| Adlativo | karenetara | karenera | karenetara |
| Adl. extremo | karenetaraino | kareneraino | karenetaraino |
| Ac. adlativo | karenetarantz | karenerantz | karenetarantz |
| Adverbial | karenetarako | karenerako | karenetarako |
| Ablativo | karenetatik | karenetik | karenetatik |
| Partitivo | karenik | - | - |
| Prolativo | karentzat | - | - |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.