karen
Español
    
| karen | |
| pronunciación (AFI) | [ˈka.ɾen] | 
| silabación | ka-ren | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | bisílaba | 
| rima | a.ɾen | 
Etimología
    
Incierta.
Sustantivo femenino
    
| Singular | Plural | 
|---|---|
| karen | karens | 
- 1
- Mujer irritable que cree tener el derecho a exigir más de lo que es apropiado o necesario.
- Uso: despectivo
- Ámbito: Latinoamérica
 
Traducciones
    
|  | 
Vasco
    
| karen | |
| pronunciación | falta agregar | 
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | karen | karena | karenak | 
| Ergativo | karenek | karenak | karenek | 
| Dativo | kareni | karenari | karenei | 
| Genitivo | karenen | karenaren | karenen | 
| Comitativo | karenekin | karenarekin | karenekin | 
| Benefactivo | karenentzat | karenarentzat | karenentzat | 
| Causativo | karenengatik | karenarengatik | karenengatik | 
| Instrumental | karenez | karenaz | karenez | 
| Inesivo | karenetan | karenan | karenetan | 
| Separativo | karenetako | kareneko | karenetako | 
| Adlativo | karenetara | karenera | karenetara | 
| Adl. extremo | karenetaraino | kareneraino | karenetaraino | 
| Ac. adlativo | karenetarantz | karenerantz | karenetarantz | 
| Adverbial | karenetarako | karenerako | karenetarako | 
| Ablativo | karenetatik | karenetik | karenetatik | 
| Partitivo | karenik |  -  |  -  | 
| Prolativo | karentzat |  -  |  -  | 
Etimología
    
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Referencias y notas
    
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.

