ignoratio
Latín
    
| ignōrātiō | |
| clásico (AFI) | [ɪŋ.noːˈraː.tɪ.oː] | 
| rima | a.ti.o | 
Etimología
    
De ignōrō, -āre ("ignorar") y el sufijo tiō.[1]
Sustantivo femenino
    
| 3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ignōrātiō | ignōrātiōnēs | 
| Vocativo | ignōrātiō | ignōrātiōnēs | 
| Acusativo | ignōrātiōnem | ignōrātiōnēs | 
| Genitivo | ignōrātiōnis | ignōrātiōnum | 
| Dativo | ignōrātiōnī | ignōrātiōnibus | 
| Ablativo | ignōrātiōne | ignōrātiōnibus | 
- 1
- Falta de conocimientos, ignorancia.[1]
- Sinónimo: ignōrantia
 
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.