ignoratio
Latín
| ignōrātiō | |
| clásico (AFI) | [ɪŋ.noːˈraː.tɪ.oː] |
| rima | a.ti.o |
Etimología
De ignōrō, -āre ("ignorar") y el sufijo tiō.[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ignōrātiō | ignōrātiōnēs |
| Vocativo | ignōrātiō | ignōrātiōnēs |
| Acusativo | ignōrātiōnem | ignōrātiōnēs |
| Genitivo | ignōrātiōnis | ignōrātiōnum |
| Dativo | ignōrātiōnī | ignōrātiōnibus |
| Ablativo | ignōrātiōne | ignōrātiōnibus |
- 1
- Falta de conocimientos, ignorancia.[1]
- Sinónimo: ignōrantia
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.