grammatica
Latín
| grammatica | |
| clásico (AFI) | [gramˈma.tɪ.ka] |
| rima | a.ti.ka |
Etimología
de grammaticus ("gramatical").
Sustantivo femenino
1.ª declinación | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | grammatica | grammaticae |
| Vocativo | grammatica | grammaticae |
| Acusativo | grammaticam | grammaticās |
| Genitivo | grammaticae | grammaticārum |
| Dativo | grammaticae | grammaticīs |
| Ablativo | grammaticā | grammaticīs |
- 1
- Estudio de la literatura y el lenguaje.
- Uso: incluía exegesis, crítica literaria, etc., así como gramática en el sentido moderno
Véase también
Wikipedia en latín tiene un artículo sobre grammatica..
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.