geminare
Español
    
| geminare | |
| pronunciación (AFI) | [xe.miˈna.ɾe] | 
| silabación | ge-mi-na-re | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | tetrasílaba | 
| parónimos | geminara | 
| rima | a.ɾe | 
Forma verbal
    
- 1
- Primera persona del singular (yo) del futuro de subjuntivo de geminar.
- Uso: anticuado.
 
- 2
- Tercera persona del singular (ella, él, ello; usted, 2.ª persona) del futuro de subjuntivo de geminar.
- Uso: anticuado.
 
Italiano
    
| geminare | |
| pronunciación (AFI) | /d͡ʒe.miˈna.re/ | 
| silabación | ge-mi-na-re | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | tetrasílaba | 
| rima | a.re | 
Etimología
    
Del latín gemināre ("duplicar").[1]
Conjugación
    
Conjugación
| Formas impersonales | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | ||||||
| Infinitivo | gemin | avere gemin | |||||
| Gerundio | gemin | avendo gemin | |||||
| Participio presente | geminente | ||||||
| Participio pasado | gemin | ||||||
| Formas personales | |||||||
| número | singular | plural | |||||
| persona | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | |
| Modo indicativo | io | tu | lui / lei Lei* | noi | voi | loro Loro* | |
| Tiempos simples | Presente | gemino | gemini | gemine | geminiamo | geminite | geminono | 
| Pretérito imperfecto | geminivo | geminivi | geminiva | geminivamo | geminivate | geminivano | |
| Pretérito perfecto simple | geminii / geminetti | geministi | geminì / geminette | geminimmo | geministe | geminirono / geminettero | |
| Futuro simple | geminrò | geminrai | geminrà | geminremo | geminrete | geminranno | |
| Tiempos compuestos | Pretérito perfecto compuesto | ho gemin | hai gemin | ha gemin | abbiamo gemino | avete gemino | hanno gemino | 
| Pretérito pluscuamperfecto | avevo gemin | avevi gemin | aveva gemin | avevamo gemino | avevate gemino | avevano gemino | |
| Pretérito anterior | ebbi gemin | avesti gemin | ebbe gemin | avemmo gemino | aveste gemino | ebbero gemino | |
| Futuro perfecto | avrò gemin | avrai gemin | avrà gemin | avremo gemino | avrete gemino | avranno gemino | |
| Modo condicional | io | tu | lui / lei Lei* | noi | voi | loro Loro* | |
| Imperfecto | geminirei | geminiresti | geminirebbe | geminiremmo | geminireste | geminirebbero | |
| Perfecto | avrei gemin | avresti gemin | avrebbe gemin | avremmo gemino | avreste gemino | avrebbero gemino | |
| Modo subjuntivo | io | tu | lui / lei Lei* | noi | voi | loro Loro* | |
| Tiempos simples | Presente | gemina | gemina | gemina | geminiamo | geminiate | geminano | 
| Pretérito imperfecto | geminissi | geminissi | geminisse | geminissimo | geministe | geminissero | |
| Tiempos compuestos | Pretérito prefecto | abbia gemin | abbia gemin | abbia gemin | abbiamo gemino | abbiate gemino | abbiano gemino | 
| Pretérito pluscuamperfecto | avessi gemin | avessi gemin | avesse gemin | avessimo gemino | aveste gemino | avessero gemino | |
| Modo imperativo | — | tu | lui / lei Lei* | noi | voi | loro Loro* | |
| Presente | — | gemini | gemina | geminiamo | geminite | geminano | |
| Futuro | — | geminrai | geminrà | geminremo | geminrete | geminranno | |
*: Uso formal
Información adicional
    
- Anagramas: geminerà, magnerei, mangerei, mangerie.
Latín
    
| gemināre | |
| clásico (AFI) | [ɡɛˈmɪnärɛ] | 
| eclesiástico (AFI) | [d͡ʒeˈmiːnäre] | 
| rima | i.na.re | 
Forma verbal
    
- 1
- Infinitivo presente activo de geminō.
- 2
- Segunda persona del singular (tu) del presente pasivo de indicativo de geminō.
- 3
- Segunda persona del singular (tu) del presente pasivo del imperativo de geminō.
Referencias y notas
    
- VV. AA. (online). «geminare», Vocabolario Treccani. Roma: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.
