galtzaile
Vasco
| galtzaile | |
| pronunciación (AFI) | [ɡal.t͡s̻a.ʎe] |
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | galtzaile | galtzailea | galtzaileak |
| Ergativo | galtzailek | galtzaileak | galtzaileek |
| Dativo | galtzaileri | galtzaileari | galtzaileei |
| Genitivo | galtzaileren | galtzailearen | galtzaileen |
| Comitativo | galtzailerekin | galtzailearekin | galtzaileekin |
| Benefactivo | galtzailerentzat | galtzailearentzat | galtzaileentzat |
| Instrumental | galtzailez | galtzaileaz | galtzaileez |
| Inesivo | galtzailerengan | galtzailearengan | galtzaileengan |
| Adlativo | galtzailerengana | galtzailearengana | galtzaileengana |
| Adl. extremo | galtzailerenganaino | galtzailearenganaino | galtzaileenganaino |
| Ac. adlativo | galtzailerenganantz | galtzailearenganantz | galtzaileenganantz |
| Adverbial | galtzailerenganako | galtzailearenganako | galtzaileenganako |
| Ablativo | galtzailerengandik | galtzailearengandik | galtzaileengandik |
| Partitivo | galtzailerik | - | - |
| Prolativo | galtzailetzat | - | - |
Etimología
De galdu y el sufijo -zaile.
Sustantivo animado
- 1
- Perdedor
- Antónimo: garaile.
- Ejemplo: Ez zaigu inporta, galtzaile. No nos importa, perdedor.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.