forfaire
Francés
forfaire | |
pronunciación (AFI) | [fɔʁ.fɛʁ] |
Etimología
Del francés medio forfaire ("perder"), y este del francés antiguo forfaire ("perder").[1]
Verbo intransitivo
- 2 Derecho
- Conducirse contra el deber.
Locuciones
- forfaire à son honneur
Conjugación
Formas no personales | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Infinitivo | Presente | forfaire | ||||
Participio | Presente | forfaisant | |||||
Pasado | forfait | ||||||
Compuestas | Infinitivo | Pasado | avoir forfait | ||||
Gerundio | Presente | en forfaisant | |||||
Pasado | en ayant forfait | ||||||
número: | singular | plural | |||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | |
Modo indicativo | je / j’ | tu | il / elle on |
nous | vous | ils / elles | |
Tiempos simples | |||||||
Presente | forfais | forfais | forfait | forfaisons | forfaites | forfont | |
Pretérito imperfecto o Copretérito | forfaisais | forfaisais | forfaisait | forfaisions | forfaisiez | forfaisaient | |
Pretérito indefinido o Pretérito (literario) | forfis | forfis | forfit | forfîmes | forfîtes | forfirent | |
Futuro | forferai | forferas | forfera | forferons | forferez | forferont | |
Condicional o Pospretérito | forferais | forferais | forferait | forferions | forferiez | forferaient | |
Tiempos compuestos | |||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | ai forfait | as forfait | a forfait | avons forfait | avez forfait | ont forfait | |
Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | avais forfait | avais forfait | avait forfait | avions forfait | aviez forfait | avaient forfait | |
Pretérito anterior o Antepretérito (literario) | eus forfait | eus forfait | eut forfait | eûmes forfait | eûtes forfait | eurent forfait | |
Futuro perfecto o Antefuturo | aurai forfait | auras forfait | aura forfait | aurons forfait | aurez forfait | auront forfait | |
Condicional perfecto o antepospretérito | I | aurais forfait | aurais forfait | aurait forfait | aurions forfait | auriez forfait | auraient forfait |
II | eusse forfait | eusses forfait | eût forfait | eussions forfait | eussiez forfait | eussent forfait | |
Modo subjuntivo | je / j’ | tu | il / elle on |
nous | vous | ils / elles | |
Tiempos simples | |||||||
Presente | forfasse | forfasses | forfasse | forfassions | forfassiez | forfassent | |
Pretérito imperfecto o Pretérito (literario) | forfisse | forfisses | forfît | forfissions | forfissiez | forfissent | |
Tiempos compuestos | |||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | aie forfait | aies forfait | ait forfait | ayons forfait | ayez forfait | aient forfait | |
Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito (literario) | eusse forfait | eusses forfait | eût forfait | eussions forfait | eussiez forfait | eussent forfait | |
Modo imperativo | tu | il / elle on |
nous | vous | ils / elles | ||
Afirmativo | forfais | forfaisons | forfaites |
Francés antiguo
forfaire | |
pronunciación | falta agregar |
variantes | forfair, forfare, forfeire, forfere, forferre, forffaire, forisfaire, forsfaire, forsfere, fourfaire, fourffaire |
Etimología
Del prefijo for- y faire.
Verbo intransitivo
- 3
- Conducirse contra el deber.[2][3]
Francés medio
forfaire | |
pronunciación | falta agregar |
variantes | fourfaire |
Verbo intransitivo
- 1
- Perder (el derecho a poseer).
- 2
- Delinquir.
- Uso: se emplea también como transitivo.
- 3
- Conducirse contra el deber.
Provenzal antiguo
forfaire | |
pronunciación | falta agregar |
Verbo intransitivo
- 1
- Variante de forsfar.
Referencias y notas
- VV. AA. (1932–1935). "forfaire". En: Dictionnaire de l'Académie Française. París: Hachette, octava edición
- «forfaire». En: Anglo-Norman On-Line Hub.
- Godefroy, Frédéric, Dictionnaire de l'ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle (1881)
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.