ermitaño

Español

ermitaño
pronunciación (AFI) [eɾ.miˈt̪a.ɲo]
silabación er-mi-ta-ño
acentuación llana
longitud silábica tetrasílaba
rima a.ɲo

Etimología 1

De ermita y el sufijo -año.

Sustantivo masculino

Singular Plural
ermitaño ermitaños
1 Religión
Religioso de vida solitaria, dedicado a la oración y el sacrificio.
2
Religioso cuidador de una ermita en la que habita.
3
Persona solitaria que rehúye la compañía de los demás.
4 Crustáceos
Crustáceo decápodo que vive en los caparazones vacíos de caracoles.
  • Sinónimos: cangrejo ermitaño, paguro, solitario

Locuciones

Véase también

Traducciones

Traducciones
  • Alemán: Eremit (de) (masculino), Einsiedler (de) (masculino)
  • Árabe: زاهد (ar)
  • Bretón: penitiour (br)
  • Catalán: ermità (ca)
  • Danés: eremit (da)
  • Estonio: eremiit (et)
  • Francés: ermite (fr) (masculino)
  • Gallego: ermitaña (gl)
  • Galés: meudwy (cy)
  • Inglés: hermit (en)
  • Italiano: eremita (it)
  • Latín: anachoreta (la)
  • Neerlandés: heremiet (nl) (masculino)

Referencias y notas

    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.