eremita
Español
    
| eremita | |
| pronunciación (AFI) | [ɛ.ɾe.ˈmi.ta] | 
| silabación | e-re-mi-ta[1] | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | tetrasílaba | 
| rima | i.ta | 
Etimología
    
Del griego antiguo ἐρημίτης (erēmítēs, "soledad")
Catalán
    
| eremita | |
| central (AFI) | [ə.ɾəˈmi.tə] | 
| valenciano (AFI) | [e.ɾeˈmi.ta] | 
| baleárico (AFI) | [ə.ɾəˈmi.tə] | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | tetrasílaba | 
| rima | i.tə | 
Etimología
    
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Italiano
    
| eremita | |
| pronunciación (AFI) | /e.reˈmi.ta/ | 
| silabación | e-re-mi-ta | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | tetrasílaba | 
| rima | i.ta | 
Etimología
    
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Referencias y notas
    
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.
