eremita
Español
| eremita | |
| pronunciación (AFI) | [ɛ.ɾe.ˈmi.ta] |
| silabación | e-re-mi-ta[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | i.ta |
Etimología
Del griego antiguo ἐρημίτης (erēmítēs, "soledad")
Catalán
| eremita | |
| central (AFI) | [ə.ɾəˈmi.tə] |
| valenciano (AFI) | [e.ɾeˈmi.ta] |
| baleárico (AFI) | [ə.ɾəˈmi.tə] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | i.tə |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Italiano
| eremita | |
| pronunciación (AFI) | /e.reˈmi.ta/ |
| silabación | e-re-mi-ta |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | i.ta |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.