eremita
Español
eremita | |
pronunciación (AFI) | [ɛ.ɾe.ˈmi.ta] |
silabación | e-re-mi-ta[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | i.ta |
Etimología
Del griego antiguo ἐρημίτης (erēmítēs, "soledad")
Catalán
eremita | |
central (AFI) | [ə.ɾəˈmi.tə] |
valenciano (AFI) | [e.ɾeˈmi.ta] |
baleárico (AFI) | [ə.ɾəˈmi.tə] |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | i.tə |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Italiano
eremita | |
pronunciación (AFI) | /e.reˈmi.ta/ |
silabación | e-re-mi-ta |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | i.ta |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.