equus
Latín
equus | |
clásico (AFI) | [ˈɛkʊs̠] ⓘ |
eclesiástico (AFI) | [ˈɛːkwus] |
rima | e.kʷus |
Etimología 1
Del protoitálico *ekwo-, y este del protoindoeuropeo *h₁éḱus,[1] o bien *h₁éḱwos.[2] Compárese el griego antiguo ἵππος (hippos), el irlandés antiguo ech, el inglés antiguo eoh o el sánscrito अश्व (áśva).[2][3]

equus
Sustantivo masculino
- 1 Mamíferos
- ('Equus caballus) Caballo.
2.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | equus | equī |
Vocativo | eque | equī |
Acusativo | equum | equōs |
Genitivo | equī | equōrum |
Dativo | equō | equīs |
Ablativo | equō | equīs |
Información adicional
- Derivados: eques, equito, equester, equile, equinus, equiso, equitium
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 192/193. ISBN 978-90-04-16797-1
- Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, p. 139. ISBN 9780199287918
- Pokorny, Julius (1957–1969). "*ek'w-". En: Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 2 vols., Berna: Francke
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.