criticus
Latín
criticus | |
pronunciación (AFI) | [ˈkri.ti.kus] |
rima | i.ti.kus |
Etimología
Del griego antiguo κριτικός (kritikós), derivado de κριτής (kritēs, "juez"), del verbo κρίνω (krinō, "juzgar").
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | criticus | critica | criticum | criticī | criticae | critica |
Vocativo | critice | critica | criticum | criticī | criticae | critica |
Acusativo | criticum | criticam | criticum | criticōs | criticās | critica |
Genitivo | criticī | criticae | criticī | criticōrum | criticārum | criticōrum |
Dativo | criticō | criticae | criticō | criticīs | criticīs | criticīs |
Ablativo | criticō | criticā | criticō | criticīs | criticīs | criticīs |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.