conventus
Latín
| conventus | |
| clásico (AFI) | [kɔnˈwɛn.tʊs] |
| rima | u̯en.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | conventus | conventa | conventum | conventī | conventae | conventa |
| Vocativo | convente | conventa | conventum | conventī | conventae | conventa |
| Acusativo | conventum | conventam | conventum | conventōs | conventās | conventa |
| Genitivo | conventī | conventae | conventī | conventōrum | conventārum | conventōrum |
| Dativo | conventō | conventae | conventō | conventīs | conventīs | conventīs |
| Ablativo | conventō | conventā | conventō | conventīs | conventīs | conventīs |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.