conventus
Latín
conventus | |
clásico (AFI) | [kɔnˈwɛn.tʊs] |
rima | u̯en.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | conventus | conventa | conventum | conventī | conventae | conventa |
Vocativo | convente | conventa | conventum | conventī | conventae | conventa |
Acusativo | conventum | conventam | conventum | conventōs | conventās | conventa |
Genitivo | conventī | conventae | conventī | conventōrum | conventārum | conventōrum |
Dativo | conventō | conventae | conventō | conventīs | conventīs | conventīs |
Ablativo | conventō | conventā | conventō | conventīs | conventīs | conventīs |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.