atontarse
Español
| atontarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.ton̪ˈtaɾ.se] |
| silabación | a-ton-tar-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
Etimología
De atontar con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- Ponerse o volverse tonto, bruto, sin lógica.
- Uso: se emplea también como transitivo: atontar (algo o a alguien).
- Sinónimos: aburrarse, embrutecerse, entontecerse.
- 2
- Perder el raciocinio, el sentido común o la conciencia.
- Uso: se emplea también como transitivo.
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | atontarse | haberse atontado | ||||
| Gerundio | atontándose (o atontando) | habiéndose atontado | ||||
| Participio | atontado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me atonto | te atontastú te atontásvos | se atonta | nos atontamos | os atontáis | se atontan |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me atontaba | te atontabas | se atontaba | nos atontábamos | os atontabais | se atontaban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me atonté | te atontaste | se atontó | nos atontamos | os atontasteis | se atontaron |
| Futuro | me atontaré | te atontarás | se atontará | nos atontaremos | os atontaréis | se atontarán |
| Condicional o Pospretérito | me atontaría | te atontarías | se atontaría | nos atontaríamos | os atontaríais | se atontarían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he atontado | te has atontado | se ha atontado | nos hemos atontado | os habéis atontado | se han atontado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había atontado | te habías atontado | se había atontado | nos habíamos atontado | os habíais atontado | se habían atontado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube atontado | te hubiste atontado | se hubo atontado | nos hubimos atontado | os hubisteis atontado | se hubieron atontado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré atontado | te habrás atontado | se habrá atontado | nos habremos atontado | os habréis atontado | se habrán atontado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría atontado | te habrías atontado | se habría atontado | nos habríamos atontado | os habríais atontado | se habrían atontado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me atonte | te atontestú te atontésvos2 | se atonte | nos atontemos | os atontéis | se atonten |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me atontara | te atontaras | se atontara | nos atontáramos | os atontarais | se atontaran |
| me atontase | te atontases | se atontase | nos atontásemos | os atontaseis | se atontasen | |
| Futuro (en desuso) | me atontare | te atontares | se atontare | nos atontáremos | os atontareis | se atontaren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya atontado | te hayastú atontado te hayásvos2 atontado | se haya atontado | nos hayamos atontado | os hayáis atontado | se hayan atontado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera atontado | te hubieras atontado | se hubiera atontado | nos hubiéramos atontado | os hubierais atontado | se hubieran atontado |
| me hubiese atontado | te hubieses atontado | se hubiese atontado | nos hubiésemos atontado | os hubieseis atontado | se hubiesen atontado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere atontado | te hubieres atontado | se hubiere atontado | nos hubiéremos atontado | os hubiereis atontado | se hubieren atontado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | atóntatetú atontatevos |
atóntese | atontémonos | atontaos | atóntense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Información adicional
- Derivación: tonto, tontería, tontera, tontada, tontuna, tontorrón, tontito, tontaina, tontear, tonteo, atontar, atontado, atontamiento, atontecer, atontolinar, atontolinado, tontiloco, tontivano, tontolculo, tontolaba, tontolnabo, tontopollas.
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.