troc’hañ

Bretón
troc'hañ | |
pronunciación (AFI) | /ˈtrɔː.ɣã/ |
variantes | troc'hiñ |
Etimología
Del bretón medio trouchaff.[1]
Conjugación
Formas no personales | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | troc'hañ | |||||||
Participio presente |
o troc'hañ | |||||||
Participio pasado | troc'het | |||||||
Formas personales | ||||||||
número | singular | plural | pasiva | |||||
persona | 1.ª | 2.ª | 3.ª m | 3.ª f | 1.ª | 2.ª | 3.ª | impersonal |
Modo indicativo | ||||||||
Presente | troc'han | troc'hez | troc'h | troc'h | troc'homp | troc'hit | troc'hont | troc'her |
Pretérito imperfecto | troc'hen | troc'hes | troc'he | troc'he | troc'hemp | troc'hec'h | troc'hent | troc'hed |
Pretérito perfecto | troc'his | troc'hjout | troc'has | troc'has | troc'hjomp | troc'hjoc'h | troc'hjont | troc'hjod |
Futuro | troc'hin | troc'hi | troc'ho | troc'ho | troc'himp | troc'hot | troc'hint | troc'hor |
Modo condicional | ||||||||
Presente | troc'hfen | troc'hfes | troc'hfe | troc'hfe | troc'hfemp | troc'hfec'h | troc'hfent | troc'hfed |
Pretérito | troc'hjen | troc'hjes | troc'hje | troc'hje | troc'hjemp | troc'hjec'h | troc'hjent | troc'hjed |
Modo imperativo | ||||||||
Presente | troc'h | troc'het | troc'het | troc'homp | troc'hit | troc'hent | ||
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo |
Información adicional
- Morfología: troc'h, -añ (desinencia verbal).
Referencias y notas
- Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.