tentus
Latín
tentus | |
clásico (AFI) | [ˈtɛn.tʊs] |
variantes | tēnsus |
rima | en.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | tentus | tenta | tentum | tentī | tentae | tenta |
Vocativo | tente | tenta | tentum | tentī | tentae | tenta |
Acusativo | tentum | tentam | tentum | tentōs | tentās | tenta |
Genitivo | tentī | tentae | tentī | tentōrum | tentārum | tentōrum |
Dativo | tentō | tentae | tentō | tentīs | tentīs | tentīs |
Ablativo | tentō | tentā | tentō | tentīs | tentīs | tentīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de tendō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.