superrimus
Latín
| superrimus | |
| clásico (AFI) | [sʊˈpɛr.rɪ.mʊs] |
| variantes | suprēmus, summus |
| rima | er.ri.mus |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | superrimus | superrima | superrimum | superrimī | superrimae | superrima |
| Vocativo | superrime | superrima | superrimum | superrimī | superrimae | superrima |
| Acusativo | superrimum | superrimam | superrimum | superrimōs | superrimās | superrima |
| Genitivo | superrimī | superrimae | superrimī | superrimōrum | superrimārum | superrimōrum |
| Dativo | superrimō | superrimae | superrimō | superrimīs | superrimīs | superrimīs |
| Ablativo | superrimō | superrimā | superrimō | superrimīs | superrimīs | superrimīs |
- 1
- Superlativo de superus.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.