summus
Latín
| summus | |
| clásico (AFI) | [ˈsʊm.mʊs] |
| variantes | suprēmus, superrimus |
| rima | um.mus |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | summus | summa | summum | summī | summae | summa |
| Vocativo | summe | summa | summum | summī | summae | summa |
| Acusativo | summum | summam | summum | summōs | summās | summa |
| Genitivo | summī | summae | summī | summōrum | summārum | summōrum |
| Dativo | summō | summae | summō | summīs | summīs | summīs |
| Ablativo | summō | summā | summō | summīs | summīs | summīs |
- 1
- Superlativo de superus.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.