superbus
Latín
| superbus | |
| clásico (AFI) | [s̠ʊˈpɛrbʊs̠] ⓘ |
| eclesiástico (AFI) | [suˈpɛrbus] |
| rima | er.bus |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | superbus | superba | superbum | superbī | superbae | superba |
| Vocativo | superbe | superba | superbum | superbī | superbae | superba |
| Acusativo | superbum | superbam | superbum | superbōs | superbās | superba |
| Genitivo | superbī | superbae | superbī | superbōrum | superbārum | superbōrum |
| Dativo | superbō | superbae | superbō | superbīs | superbīs | superbīs |
| Ablativo | superbō | superbā | superbō | superbīs | superbīs | superbīs |
- Derivados: superbe, superbia, superbificus, superbiloquentia, superbio, superbiter
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 490/491. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.