stad
Irlandés
| stad | |
| pronunciación (AFI) | [sˠt̪ˠad̪ˠ] |
Sustantivo verbal
| flexión indefinida | ||
|---|---|---|
| Caso | Singular | Plural |
| Nominativo | stad | stadanna |
| Vocativo | a stad | a stadanna |
| Genitivo | stad | stadanna |
| Dativo | stad | stadanna |
| flexión definida | ||
| Nominativo | an stad | na stadanna |
| Genitivo | an stad | na stadanna |
| Dativo | leis an stad don stad |
leis na stadanna |
Verbo
- 2
- Parar, detener.
- Ejemplo:
Stad do chuid déanamh grinn agus magaidh ormsa.An rí nach raibh le fáil bháis. 1896.
Conjugación
| Formas no personales | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sustantivo verbal | stad | ||||||
| Adjetivo verbal | stadta | ||||||
| Formas personales | |||||||
| persona | singular | plural | pasiva autónoma | ||||
| 1.ª | 2.ª | 3.ª | 1.ª | 2.ª | 3.ª | ||
| indicativo | |||||||
| Presente | stadaim | stadann tú stadair1 |
stadann sé, sí | stadaimid | stadann sibh | stadann siad stadaid1 |
stadtar |
| Pretérito | stad mé stadas1 |
stad tú stadais1 |
stad sé, sí | stadamar | stad sibh stadabhair1 |
stad siad stadadar1 |
stadadh |
| Pretérito imperfecto | stadainn | stadtá | stadadh sé, sí | stadaimis | stadadh sibh | stadaidís | stadtaí |
| Futuro | stadfaidh mé stadfad1 |
stadfaidh tú stadfair1 |
stadfaidh sé, sí | stadfaimid stadfam1 |
stadfaidh sibh | stadfaidh siad stadfaid1 |
stadfar |
| Condicional | stadfainn | stadfá | stadfadh sé, sí | stadfaimis | stadfadh sibh | stadfaidís | stadfaí |
| subjuntivo | |||||||
| Presente | stada mé stadad1 |
stada tú stadair1 |
stada sé, sí | stadaimid | stada sibh | stada siad stadaid1 |
stadtar |
| Pretérito | stadainn | stadtá | stadadh sé, sí | stadaimis | stadadh sibh | stadaidís | stadtaí |
| Imperativo | stadaim | stad | stadadh sé, sí | stadaimis | stadaigí | stadaidís | stadtar |
| 1 dialectal | |||||||
Sueco
| stad | |
| pronunciación (AFI) | [ˈstɑːd] |
Etimología 1
Del sueco antiguo staþer, del nórdico antiguo staðr.
Sustantivo común
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
| Nominativo | stad | staden | städer | städerna |
| Genitivo | stads | stadens | städers | städernas |
- 1
- Ciudad (lugar muy poblado o localidad con privilegio de ciudad).
Véase también
- tätort
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.