septenus
Latín
septēnus | |
clásico (AFI) | [sɛpˈteː.nʊs] |
rima | ep.te.nus |
Adjetivo singular
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | ||||
Nominativo | septēnus | septēna | septēnum | |||
Vocativo | septēne | septēna | septēnum | |||
Acusativo | septēnum | septēnam | septēnum | |||
Genitivo | septēnī | septēnae | septēnī | |||
Dativo | septēnō | septēnae | septēnō | |||
Ablativo | septēnō | septēnā | septēnō |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.