septenus
Latín
    
| septēnus | |
| clásico (AFI) | [sɛpˈteː.nʊs] | 
| rima | ep.te.nus | 
Adjetivo singular
    
| 1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | ||||
| Nominativo | septēnus | septēna | septēnum | |||
| Vocativo | septēne | septēna | septēnum | |||
| Acusativo | septēnum | septēnam | septēnum | |||
| Genitivo | septēnī | septēnae | septēnī | |||
| Dativo | septēnō | septēnae | septēnō | |||
| Ablativo | septēnō | septēnā | septēnō | |||
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.