rectus
Latín
| rēctus | |
| clásico (AFI) | [ˈreːk.tʊs] |
| rima | ek.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | rēctus | rēcta | rēctum | rēctī | rēctae | rēcta |
| Vocativo | rēcte | rēcta | rēctum | rēctī | rēctae | rēcta |
| Acusativo | rēctum | rēctam | rēctum | rēctōs | rēctās | rēcta |
| Genitivo | rēctī | rēctae | rēctī | rēctōrum | rēctārum | rēctōrum |
| Dativo | rēctō | rēctae | rēctō | rēctīs | rēctīs | rēctīs |
| Ablativo | rēctō | rēctā | rēctō | rēctīs | rēctīs | rēctīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de rēgō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.