parcus
Latín
parcus | |
clásico (AFI) | [ˈpar.kʊs] |
rima | ar.kus |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | parcus | parca | parcum | parcī | parcae | parca |
Vocativo | parce | parca | parcum | parcī | parcae | parca |
Acusativo | parcum | parcam | parcum | parcōs | parcās | parca |
Genitivo | parcī | parcae | parcī | parcōrum | parcārum | parcōrum |
Dativo | parcō | parcae | parcō | parcīs | parcīs | parcīs |
Ablativo | parcō | parcā | parcō | parcīs | parcīs | parcīs |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.