parcus
Latín
    
| parcus | |
| clásico (AFI) | [ˈpar.kʊs] | 
| rima | ar.kus | 
Adjetivo
    
| 1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | parcus | parca | parcum | parcī | parcae | parca | 
| Vocativo | parce | parca | parcum | parcī | parcae | parca | 
| Acusativo | parcum | parcam | parcum | parcōs | parcās | parca | 
| Genitivo | parcī | parcae | parcī | parcōrum | parcārum | parcōrum | 
| Dativo | parcō | parcae | parcō | parcīs | parcīs | parcīs | 
| Ablativo | parcō | parcā | parcō | parcīs | parcīs | parcīs | 
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.