novenus
Latín
novēnus | |
clásico (AFI) | [nɔˈweː.nʊs] |
rima | o.u̯e.nus |
Adjetivo singular
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | ||||
Nominativo | novēnus | novēna | novēnum | |||
Vocativo | novēne | novēna | novēnum | |||
Acusativo | novēnum | novēnam | novēnum | |||
Genitivo | novēnī | novēnae | novēnī | |||
Dativo | novēnō | novēnae | novēnō | |||
Ablativo | novēnō | novēnā | novēnō |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.