mártir

Español

mártir
pronunciación (AFI) [ˈmaɾ.t̪iɾ]
silabación már-tir
acentuación llana
longitud silábica bisílaba
rima aɾ.tiɾ

Etimología 1

Del griego antiguo μάρτυς, μαρτυρος ("testigo").

Sustantivo femenino y masculino

Singular Plural
mártir mártires
1
Persona que muere por una causa, en especial en el caso de las religiones.
2
Persona perseguida por sus opiniones, raza o religión.
3
Persona que sufre mucho con resignación e impotencia.
  • Sinónimo: víctima.
  • Ejemplo: Durante años vivió siendo un mártir, hasta que se decidió a denunciar a su esposo por maltrato.
4
Pieza, típicamente de madera, utilizada en bricolaje, mecánica, carpintería, etc, para absorber el exceso de fuerza, de penetración de un taladro, de presión de un agarre y otras operaciones parecidas al realizar un trabajo sobre terceras piezas.

Locuciones

  • antes mártir que confesor: Se dice de quien no quiere hablar de sí mismo.
  • capilla de mártires
  • dárselas de mártir: Fingir ser víctima de maltrato o sufrimiento.

Véase también

Traducciones

Traducciones
  • Alemán: [1] Märtyrer (de), [2] Blutzeuge (de) (masculino), Blutzeugin (de) (femenino), [3] Dulder (de) (masculino), Dulderin (de) (femenino)
  • Bretón: [1] merzher (br) (masculino), merzherez (br) (femenino)
  • Búlgaro: [1] мъченик (bg)
  • Francés: [1] martyr (fr)
  • Inglés: [1] martyr (en)

Referencias y notas

    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.