luctus
Latín
lūctus | |
clásico (AFI) | [ˈluːk.tʊs] |
rima | uk.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | lūctus | lūcta | lūctum | lūctī | lūctae | lūcta |
Vocativo | lūcte | lūcta | lūctum | lūctī | lūctae | lūcta |
Acusativo | lūctum | lūctam | lūctum | lūctōs | lūctās | lūcta |
Genitivo | lūctī | lūctae | lūctī | lūctōrum | lūctārum | lūctōrum |
Dativo | lūctō | lūctae | lūctō | lūctīs | lūctīs | lūctīs |
Ablativo | lūctō | lūctā | lūctō | lūctīs | lūctīs | lūctīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de lūgeō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.