katto
Finés
| katto | |
| pronunciación (AFI) | [ˈkɑ̝t̪ˌt̪o̞] |
| silabación | kat-to |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | ɑtːo |
Etimología
del verbo kattaa y el sufijo nominal -o
Sustantivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | katto | katot |
| Genitivo | katon | kattojen |
| Partitivo | kattoa | kattoja |
| Acusativo | katto | katot |
| Acusativo 2 | katon | |
| Inesivo | katossa | katoissa |
| Elativo | katosta | katoista |
| Ilativo | kattoon | kattoihin |
| Adesivo | katolla | katoilla |
| Ablativo | katolta | katoilta |
| Alativo | katolle | katoille |
| Esivo | kattona | kattoina |
| Traslativo | katoksi | katoiksi |
| Abesivo | katotta | katoitta |
| Instructivo | katoin | |
| Comitativo | kattoine (+ sufijo posesivo) |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.