interpretativ
Rumano
    
| interpretativ | |
| pronunciación (AFI) | [in.ter.pre.taˈtiv] | 
Etimología
    
Del francés interprétatif,[1] y este del francés medio interpretatif, del latín interpretatus (& -if), del infinitivo interpretari.
Adjetivo
    
| Masculino– Neutro | Masculino | Femenino | Femenino– Neutro | |
|---|---|---|---|---|
| Indefinido | Singular | Plural | Singular | Plural | 
| Nominativo– Acusativo | interpretativ | interpretativi | interpretativă | interpretative | 
| Genitivo– Dativo | interpretativ | interpretativi | interpretative | interpretative | 
| Definido | Singular | Plural | Singular | Plural | 
| Nominativo– Acusativo | interpretativul | interpretativii | interpretativa | interpretativele | 
| Genitivo– Dativo | interpretativului | interpretativilor | interpretativei | interpretativelor | 
| Vocativo | Singular | Plural | Singular | Plural | 
| interpretativule interpretative | interpretativilor | interpretativă interpretativo | interpretativelor | |
- 1
- Interpretativo.
Información adicional
    
- Derivados: interpret, interpreta, interpretă, interpretabil, interpretare, interpretor, reinterpreta, reinterpretare.
Referencias y notas
    
- «interpretativ». En: DEX online.
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.