interpretativ
Rumano
| interpretativ | |
| pronunciación (AFI) | [in.ter.pre.taˈtiv] |
Etimología
Del francés interprétatif,[1] y este del francés medio interpretatif, del latín interpretatus (& -if), del infinitivo interpretari.
Adjetivo
| Masculino– Neutro |
Masculino | Femenino | Femenino– Neutro | |
|---|---|---|---|---|
| Indefinido | Singular | Plural | Singular | Plural |
| Nominativo– Acusativo |
interpretativ | interpretativi | interpretativă | interpretative |
| Genitivo– Dativo |
interpretativ | interpretativi | interpretative | interpretative |
| Definido | Singular | Plural | Singular | Plural |
| Nominativo– Acusativo |
interpretativul | interpretativii | interpretativa | interpretativele |
| Genitivo– Dativo |
interpretativului | interpretativilor | interpretativei | interpretativelor |
| Vocativo | Singular | Plural | Singular | Plural |
| interpretativule interpretative |
interpretativilor | interpretativă interpretativo |
interpretativelor | |
- 1
- Interpretativo.
Información adicional
- Derivados: interpret, interpreta, interpretă, interpretabil, interpretare, interpretor, reinterpreta, reinterpretare.
Referencias y notas
- «interpretativ». En: DEX online.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.