infimus
Latín
    
| īnfimus | |
| clásico (AFI) | [ˈĩː.fɪ.mʊs] [ˈɪn.fɪ.mʊs] | 
| rima | in.fi.mus | 
Etimología
    
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
    
| 1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | īnfimus | īnfima | īnfimum | īnfimī | īnfimae | īnfima | 
| Vocativo | īnfime | īnfima | īnfimum | īnfimī | īnfimae | īnfima | 
| Acusativo | īnfimum | īnfimam | īnfimum | īnfimōs | īnfimās | īnfima | 
| Genitivo | īnfimī | īnfimae | īnfimī | īnfimōrum | īnfimārum | īnfimōrum | 
| Dativo | īnfimō | īnfimae | īnfimō | īnfimīs | īnfimīs | īnfimīs | 
| Ablativo | īnfimō | īnfimā | īnfimō | īnfimīs | īnfimīs | īnfimīs | 
- 1
- Superlativo de īnferus.[1]
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.