incredibilis
Latín
| incrēdibilis | |
| clásico (AFI) | [ɪŋ.kreːˈdɪ.bɪ.lɪs] |
| rima | i.bi.lis |
Etimología
Del prefijo in- y crēdibilis ("creíble"), de crēdō, -ere ("confiar") y el sufijo -bilis.
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | incrēdibilis | incrēdibile | incrēdibilēs | incrēdibilia |
| Vocativo | incrēdibilis | incrēdibile | incrēdibilēs | incrēdibilia |
| Acusativo | incrēdibilem | incrēdibile | incrēdibilēs incrēdibilīs |
incrēdibilia |
| Genitivo | incrēdibilis | incrēdibilis | incrēdibilium | incrēdibilium |
| Dativo | incrēdibilī | incrēdibilī | incrēdibilibus | incrēdibilibus |
| Ablativo | incrēdibilī | incrēdibilī | incrēdibilibus | incrēdibilibus |
- 3
- Incrédulo, descreído, desconfiado, suspicaz.
- Uso: latín postclásico y eclesiástico.[2]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
- Georges, Heinrich (1913). "incredibilis". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.